Το δεύτερο καρέ μεταχειρίζεται τα ηλεκτρόνια ως σωματίδια με εντελώς καθορισμένη θέση και ορμή ταυτόχρονα, παραβιάζοντας την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ που λέει ότι η θέση και η ορμή ενός σωματιδίου είναι αδύνατο να καθοριστούν ταυτόχρονα με απεριόριστη ακρίβεια. Επίσης, σύμφωνα με κάθε κοσμολογικό μοντέλο, η μεγάλη Έκρηξη προϋπήρξε της δημιουργίας των ατόμων. Η σειρά λοιπόν των καρέ 2 και 3 θα πρέπει να αντιστραφεί. Τα δύο πρώτα καρέ (το 1 και το 3) είναι αδύνατον να σκιτσαριστούν, αφού το σύμπαν εκείνα τα χρόνια ήταν αδιαφανές (λόγω των θερμοκρασιών άνω των 3000 βαθμών Κέλβιν). Τέλος, οι επιβάτες του λεωφορείου (τρόλεϊ;) στο τέταρτο καρέ, ενώ είναι σκιασμένοι οι ίδιοι, δεν ρίχνουν σκιές στους πίσω τους. Συνολικά, καλή προσπάθεια, αλλά με πολλές αδυναμίες όσον αφορά τη ρεαλιστική απεικόνιση της ανθρώπινης εμπειρίας.
Μηπως το 2ο καρέ είναι απλά μια δήλωση του αρχικού σωματιδίου (σωματιδίου Αδάμ ή Εύας, όπως προτιμάτε) και η πραγματική ροή του κόμικ είναι 1ο, 3ο, 4ο με το 2ο να αιωρείται ως παράρτημα; Τα λέω αυτά γιατί όσον αφορά τον Χάιζενμπεργκ δεν είμαι απόλυτα βέβαιος. Επίσης μήπως αυτό που νοείς ως σκιά Χάρη είναι διαφορετική απόχρωση η οποία απλά φαίνεται σκιά λόγω της αδυναμίας αποτύπωσης του χρώματος σε ασπρόμαυρο κόμικ;
Έχεις δίκιο: αυτό που ονομάζω απόχρωση θα μπορούσε να είναι εξαρχής μαύρου χρώματος (ή απουσία χρώματος τέλος πάντων) και συνεπώς δεν είναι αδυναμία απεικόνισης, απλά έ τ σ ι ε ί ν α ι.
Δεν μπορούμε να σκιτσάρουμε το ding an sich. Επίσης, τι θα πει "αρχικό σωματίδιο"; Μπορείς να πεις με σιγουριά πως υπάρχουν πολλά σωματίδια; Είναι εξίσου πιθανό (και πολύ πιο απλό) να υπάρχει απλά ένα, το οποίο πηγαίνει μπρος-πίσω στο χρόνο αλλάζοντας απλά θέση και αλληλεπιδρώντας με τον εαυτό του.
αν το πάρεις πάντως αντίστροφα το κόμικ, τότε ξεκινάει με βομβιστική επίθεση σε λεωφορείο γραμμής στο μπαχρέιν, από την οποία έκρηξη η κάμερα απομακρύνεται για να μας αποκαλύψει έναν πλανήτη & ταυτόχρονα το πόσο μικρά είναι τα ανθρώπινα πάθη, και το τελευταίο καρέ είναι γκρο πλάνο τις τελίτσας που σηματοδοτεί την αλλαγή μπομπίνας στην αίθουσα προβολής
το κόμικ έτσι διαγράφει πολιτική - κοσμογονικό-φιλοσοφική τροχιά με κερασάκι οδηγό επιβίωσης προβολατζή θερινού σινεμά
Καλά ρε... επιστήμονες! Εσείς και ο Χάμπουργκέρ σας! Την άλλη φορά θα φτιάξω κάτι πιο απλό. Ας πούμε... πως δημιουργείται μία ομελέτα. Θα έχει σωματίδια (αυγά), διαστολή (ομελέτα που φουσκώνει) και η θερμοκρασία θα είναι κατά πολύ μικρότερη των 3000°C, αρά θα είναι ορατή.
και τα γιαλαντζί ορατά είναι, αλλά μαγειρεύονται στους 2500 κελσίου,μέχρι να πάρουν το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα και την οσμή καιώμενης τριχός! ή κάνω κάτι λάθος?
Μετά την διάσπαση ξανά η συμπύκνωση...
ReplyDeleteΕιναι ευρύχωρο το σύμπαν...
ReplyDeleteΤο δεύτερο καρέ μεταχειρίζεται τα ηλεκτρόνια ως σωματίδια με εντελώς καθορισμένη θέση και ορμή ταυτόχρονα, παραβιάζοντας την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ που λέει ότι η θέση και η ορμή ενός σωματιδίου είναι αδύνατο να καθοριστούν ταυτόχρονα με απεριόριστη ακρίβεια. Επίσης, σύμφωνα με κάθε κοσμολογικό μοντέλο, η μεγάλη Έκρηξη προϋπήρξε της δημιουργίας των ατόμων. Η σειρά λοιπόν των καρέ 2 και 3 θα πρέπει να αντιστραφεί. Τα δύο πρώτα καρέ (το 1 και το 3) είναι αδύνατον να σκιτσαριστούν, αφού το σύμπαν εκείνα τα χρόνια ήταν αδιαφανές (λόγω των θερμοκρασιών άνω των 3000 βαθμών Κέλβιν). Τέλος, οι επιβάτες του λεωφορείου (τρόλεϊ;) στο τέταρτο καρέ, ενώ είναι σκιασμένοι οι ίδιοι, δεν ρίχνουν σκιές στους πίσω τους. Συνολικά, καλή προσπάθεια, αλλά με πολλές αδυναμίες όσον αφορά τη ρεαλιστική απεικόνιση της ανθρώπινης εμπειρίας.
ReplyDeleteΜηπως το 2ο καρέ είναι απλά μια δήλωση του αρχικού σωματιδίου (σωματιδίου Αδάμ ή Εύας, όπως προτιμάτε) και η πραγματική ροή του κόμικ είναι 1ο, 3ο, 4ο με το 2ο να αιωρείται ως παράρτημα; Τα λέω αυτά γιατί όσον αφορά τον Χάιζενμπεργκ δεν είμαι απόλυτα βέβαιος.
ReplyDeleteΕπίσης μήπως αυτό που νοείς ως σκιά Χάρη είναι διαφορετική απόχρωση η οποία απλά φαίνεται σκιά λόγω της αδυναμίας αποτύπωσης του χρώματος σε ασπρόμαυρο κόμικ;
Όχι.
ReplyDeleteΈχεις δίκιο: αυτό που ονομάζω απόχρωση θα μπορούσε να είναι εξαρχής μαύρου χρώματος (ή απουσία χρώματος τέλος πάντων) και συνεπώς δεν είναι αδυναμία απεικόνισης, απλά έ τ σ ι ε ί ν α ι.
ReplyDeleteΔεν μπορούμε να σκιτσάρουμε το ding an sich. Επίσης, τι θα πει "αρχικό σωματίδιο"; Μπορείς να πεις με σιγουριά πως υπάρχουν πολλά σωματίδια; Είναι εξίσου πιθανό (και πολύ πιο απλό) να υπάρχει απλά ένα, το οποίο πηγαίνει μπρος-πίσω στο χρόνο αλλάζοντας απλά θέση και αλληλεπιδρώντας με τον εαυτό του.
ReplyDeleteΝοσταλγώ την εποχή όπου τα κόμιξ ήταν απλούστερα: υπήρχαν Ινδιάνοι, χλωμά πρόσωπα και…
ReplyDeleteαν το πάρεις πάντως αντίστροφα το κόμικ, τότε ξεκινάει με βομβιστική επίθεση σε λεωφορείο γραμμής στο μπαχρέιν, από την οποία έκρηξη η κάμερα απομακρύνεται για να μας αποκαλύψει έναν πλανήτη & ταυτόχρονα το πόσο μικρά είναι τα ανθρώπινα πάθη, και το τελευταίο καρέ είναι γκρο πλάνο τις τελίτσας που σηματοδοτεί την αλλαγή μπομπίνας στην αίθουσα προβολής
ReplyDeleteτο κόμικ έτσι διαγράφει πολιτική - κοσμογονικό-φιλοσοφική τροχιά με κερασάκι οδηγό επιβίωσης προβολατζή θερινού σινεμά
Καλά ρε... επιστήμονες!
ReplyDeleteΕσείς και ο Χάμπουργκέρ σας!
Την άλλη φορά θα φτιάξω κάτι πιο απλό.
Ας πούμε... πως δημιουργείται μία ομελέτα.
Θα έχει σωματίδια (αυγά), διαστολή (ομελέτα που φουσκώνει) και η θερμοκρασία θα είναι κατά πολύ μικρότερη των 3000°C, αρά θα είναι ορατή.
και τα γιαλαντζί ορατά είναι, αλλά μαγειρεύονται στους 2500 κελσίου,μέχρι να πάρουν το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα και την οσμή καιώμενης τριχός! ή κάνω κάτι λάθος?
ReplyDeleteΚΕΛΒΙΝ, παιδιά, Κέλβιν! Προσέχετε λίγο όταν μιλάμε!!
ReplyDeleteοκ οκ! κέλβιν λοιπόν. ποιά είναι η αντιστοιχεία όμως?
ReplyDelete[K] = [°C] + 273.15
ReplyDeleteΉ μήπως εννοείς την αντιστοιχία με τα γιαλατζί;
προφανώς! αλλά δεν πειράζει. θα τσεκάρω το site της Βέφας.
ReplyDeleteΠέρα από την πλάκα...Πολύ καλό!
ReplyDeleteάριστο!
ReplyDeleteΠοια πλάκα; Επιστήμη κυρά μου, Ε π ι σ τ ή μ η .
ReplyDeleteΣτο 4ο καρέ βλέπω κάποιον που δεν έχει ακυρώσει το εισιτήριό του! Σίγουρα στα favorite το Big Bang.
ReplyDelete