1) Ariadne, while being in love with Theseus, helped him escape the Labyrinth with her
ball of thread.
2) They got away together, but Theseus, far from danger, dumped her on the island of Naxos.
3) While we tend to forget it, that latter part of the myth seems to me more representive
of human nature.
4) But I am not a freudianist and I don't analyze things, do that yourself if you will,
we would probably disagree anyway.
μλκ, αν δεν αναλύεις, λοιπόν, μπορείς να λες ό,τι σου κατεβάσει, να κάνεις προβολές και να διαλέγεις όποιο συμπέρασμα είναι πιο ταιριαστό για να δικαιολογήσεις το συναίσθημα που σε διακατέχει. Αλλά πέρα από το συναίσθημα, υπάρχει η λογική. Δεν χρειάζεται να είσαι φροϋδιστής, αρκεί να μην γίνεσαι emo. Μπορείς να βγάλεις άπειρες ερμηνείες, αλλά ας έχουν βάση, και να μην είναι φιλιππικοί ενάντια σε κάτι "διαβολικό" φάση, όπως το φορτίζεις λέγοντας "ανθρώπινη φύση"... Διάολε!! Κατ' αρχήν τι σκ πάει να πει "ανθρώπινη φύση"; Υπάρχει; Τι σημαίνει; Πώς τεκμηριώνεται; Με ποιά επιστημονική ερμηνεία πλην της ψευδοεπιστήμης του όλα εξηγούνται από το γονιδίωμα; Υπάρχει η ανθρώπινη φύση που λέει ότι αν πεινάς θα επιδιώξεις να φάς (ναι, αυτό είναι φύση, αλλά είναι για όλα τα ζα, οπότε ας το πούμε σκέτο φύση) και υπάρχει και κάποιου είδους κοινωνική φύση (ανθρώπινη-τεχνητή) ιδεοληπτικού τύπου που λέει ότι κι αν πεινάς και δεν έχεις λεφτά, πάλι δεν θα φας γιατί αν κλέψεις θα πας στην κόλαση και το υποκείμενο που είναι δεκτικό σε αυτού του είδους την ψυχολογική παραδοχή, μπορεί ακομα και να πεθάνει της πείνας με ένα αίσθημα αρετής...
ReplyDeleteΛοιπόν, για να δώσουμε μια ερμηνεία πάνω στον μύθο πρέπει πρώτα να διαβάσουμε τον μύθο. Την Αριάδνη δεν την άφησε έτσι απλά ο Θησέας στο νησί, αλλά αναγκάστηκε να την αφήσει γιατί την απαίτησε ο άρχοντας του νησιού. Τώρα θα μου πεις, κοτζαμ Θησέας, ας έκανε πόλεμο, γιατί το άφησε έτσι να περάσει, όταν για μικρότερες προσβολές οι ήρωες του μύθου τα κάναν όλα πουτάνα. Μια εξήγηση είναι ότι το "and they lived happily ever after" ήταν εντελώς ελεϊνή φλωριά για τους αρχαίους μας προγόνους, τους Αθηναίους εν προκειμένω. Έτσι, απλά το αφήσαν να περάσει. Για να καταλάβεις το πώς αντιλαμβάνοντας τους ήρωές τους οι αρχαίοι, να παραμείνουμε στον Θησέα, αυτός και ο κολητός του, ο Περιθους ήταν τόσο τσογλάνια που ορκιστήκαν να παντρευτούν κάποια μεγάλη αρχόντισσα, όσο το δυνατό πιο απίθανη και δύσκολη περίπτωση, οπότε ο Θησέας επέλεξε την βασίλισσα των αμαζόνων και μαζί την κλέψανε, ενώ ο Περίθους ήθελε λέει την... Περσεφόνη! Και κατέβηκαν μαζί στον άδη, τους μπαγλάρωσαν και να ' ναι καλά ο Ηρακλής που όταν κατέβηκε αυτός απελευθέρωσε τον Θησέα, αν και δεν τα κατάφερε με τον άλλο τον βλαμμένο. Μύθοι στους οποίους δινόταν μεγάλο βάρος στο συναίσθημα και κρίναν βάση αυτού ήταν κυρίως αυτοί που γεννήθηκαν κατά τα ελληνιστικά χρόνια. κατά τα άλλα, και ο Ιάσων παράτησε την Μήδεια, αλλά αυτή ήταν η μεγαλύτερη πουτάνα που του σκότωσε τα παιδιά του, ενώ αυτός ήταν χωρίς ψεγάδι, κύριος, άμεμπτος, νορμάλ. Και τότε ξέρεις τι λέγανε; Ότι είναι η "φύση της γυναίκας" κακή και άνομη κλπ αλλά εδώ μπαίνουμε στα φροϋδικά οπότε άστο. Το λοιπόν, δεν μπορείς να κρίνεις με την ηθική του παρόντος λοιπόν το τι είναι σωστό και τι όχι σε άλλους πολιτισμούς. Αν το καταλάβεις, θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει και κανενός είδους "ανθρώπινη φύση"΄, αλλά "Φύση" και "πολιτισμός" που δεν είναι απαραίτητα σε αντιπαράθεση, γιατί εκτός από το ο θάνατός μου=η ζωή μου, υπάρχει και η συνεργασία, η άμμιλα και η κοινωνικότητα, στοιχεία φυσικά που όμως η ανάδειξή τους σε αρετές είναι κοινωνικό στοιχείο, όχι φυσικό.
Ναι, σωστά, είδε ο Θησέας στο όνειρό του τον Διόνυσο ο οποίος του είπε "άστην εδώ". Ναι, σωστά.
ReplyDeleteΚάτσε, ή μήπως;;
Μπα, όχι, την παράτησε.
(μα αφού το είπα ότι θα διαφωνούσαμε)