Σιγά να μην καταπιεί το σύμπαν. Η ματαιότητα είναι κυρίως μια ανθρώπινη σαχλαμάρα, όλα τα άλλα έχουν ήδη βρει τον δρόμο τους στη φύση.
Πάντως ωραίο το στριπάκι και χαίρομαι που βλέπω κάτι πιο σκοτεινό από σένα μετά από τόσο καιρό. Μου θύμισε ευχάριστα τις εποχές που έκανες ιστορίες όπως το Fantasie και εκείνη με το τυφλό αγόρι και τις γάτες και τα κοράκια...
Βασικά, τώρα το συνειδητοποίησα. Τι σου είναι το ασυνείδητο...
Είναι αυτό που λένε: Αν βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο.
Το στριπάκι αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο λυρικός επίλογος του "ποτ πουρί" αυτού του μνημειώδους έργου της παγκόσμιας λογοτεχνίας που ναι μεν υπογράφει ο Τασος Ζαφειριάδης, αλλά ανάμεσα στα λακωνικά "σλιάκα σλιάκα" μπορούμε να διακρίνουμε τις αστραπές από τις κλεφτές ματιές που στέλνει από το παρελθόν το λαμπερό πνεύμα του πρόωρα χαμένου εργάτη της τέχνης, του μοναδικού Ezra Heinz...
Τι από τα δύο συμβαίνει; Το σκοτάδι καταπίνει το σύμπαν ή απλά τα φλόκια του καλλιτέχνη είναι πολύ λίγα για να φωτίσουν το μελαγχολικό του σκοτάδι;
Και με αυτήν την σκέψη, σας καληνυχτίζω, αγαπητοί ακροατές. Να έχετε όλοι σας μια καλή νύχτα.
Η ματαιότητα είναι θανάσιμο αμάρτημα στα αγγλικά.
ReplyDeleteΣιγά να μην καταπιεί το σύμπαν. Η ματαιότητα είναι κυρίως μια ανθρώπινη σαχλαμάρα, όλα τα άλλα έχουν ήδη βρει τον δρόμο τους στη φύση.
ReplyDeleteΠάντως ωραίο το στριπάκι και χαίρομαι που βλέπω κάτι πιο σκοτεινό από σένα μετά από τόσο καιρό.
Μου θύμισε ευχάριστα τις εποχές που έκανες ιστορίες όπως το Fantasie και εκείνη με το τυφλό αγόρι και τις γάτες και τα κοράκια...
Ματαιότητα;;;
ReplyDeleteΠροφανώς εννοείς "Σ Κ Α Τ Α".
Ο "γλουπ γλουπ" είναι ο δυδυμος αδερφός του "σλιάκα σλιάκα".
ReplyDeleteΈρως και θάνατος.
Σιτάρι και κριθάρι.
Στην πάντοτε ερωτική Θεσσαλονίκη με τον θερμαϊκό και τους παφλασμούς των κυμάτων του...
Σλιάκα... σλιάκα... γλουπ... γλουπ...
Βασικά, τώρα το συνειδητοποίησα. Τι σου είναι το ασυνείδητο...
ReplyDeleteΕίναι αυτό που λένε: Αν βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο.
Το στριπάκι αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο λυρικός επίλογος του "ποτ πουρί" αυτού του μνημειώδους έργου της παγκόσμιας λογοτεχνίας που ναι μεν υπογράφει ο Τασος Ζαφειριάδης, αλλά ανάμεσα στα λακωνικά "σλιάκα σλιάκα" μπορούμε να διακρίνουμε τις αστραπές από τις κλεφτές ματιές που στέλνει από το παρελθόν το λαμπερό πνεύμα του πρόωρα χαμένου εργάτη της τέχνης, του μοναδικού Ezra Heinz...
Τι από τα δύο συμβαίνει; Το σκοτάδι καταπίνει το σύμπαν ή απλά τα φλόκια του καλλιτέχνη είναι πολύ λίγα για να φωτίσουν το μελαγχολικό του σκοτάδι;
Και με αυτήν την σκέψη, σας καληνυχτίζω, αγαπητοί ακροατές. Να έχετε όλοι σας μια καλή νύχτα.
Σλιάκα σλιάκα σλιάκα...
Ινκσίτου, σε ενοχλεί πάλι η υγρασία της συμπρωτεύουσας και γκρινιάζεις στους πάντες και στα πάντα; Ρε άντε μην έρθω προς τα κει...
ReplyDelete